Δεν είναι τίποτα σοβαρό ο θάνατος. Είναι λυπηρό, αλλά δεν είναι σοβαρό". (Γκασπάρ) Η ιστορία αρχίζει σε μια παραλία, όταν η Αν-Ντοφίν παρατηρεί ότι η κορούλα της περπατάει με διστακτικό βήμα, καθώς το ποδαράκι της στρίβει προς τα έξω. Ύστερα από μια σειρά εξετάσεων, οι γιατροί ανακαλύπτουν ότι η Ταΐς πάσχει από μια γενετική ασθένεια. Μόλις έχει κλείσει τα δύο χρόνια της και δεν της απομένουν παρά μόνο μερικοί μήνες ζωής. Και τότε η μαμά της της δίνει μια υπόσχεση: "Στο υπόσχομαι, μωρό μου: θα ζήσεις μια ωραία ζωή. Όχι σαν όλα τα κοριτσάκια, αλλά μια ζωή για την οποία θα μπορείς να είσαι περήφανη. Και δε θα σου λείψει ποτέ η αγάπη". "Το βιβλίο αυτό μιλάει για την ιστορία αυτής της υπόσχεσης και την ομορφιά αυτής της αγάπης. Για όλα όσα μπορούν να προσφέρουν ένα ζευγάρι, μια οικογένεια, οι φίλοι, η νταντά. Γιατί όταν δεν μπορούμε να προσθέσουμε μέρες στη ζωή, οφείλουμε να προσφέρουμε ζωή στις μέρες."