ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Η σειρήνα σφύριξε κι οι ναυτικοί έλυσαν τα παλαμάρια. Οι μηχανές άρχισαν να βρυχώνται και το πλοίο αποχωρίστηκε αργά-αργά από την προκυμαία. Πυκνό σύννεφο καπνού σκέπασε τους επιβάτες του πλοίου κι ένα σμήνος γλάρων ακολουθούσαν το πλοίο, πετώντας ξυστά πάνω απ' τον αφρό της θάλασσας κι άφηναν στον αέρα κοφτές κραυγές. Ο Πωλ θα 'θελε να μην ξεχάσει ποτέ εκείνη την αίσθηση, ότι αιωρείται ανάμεσα σε δυο χρονικές στιγμές. Άνοιξε τα πνευμόνια του, για να χωρέσει όσο περισσότερο θαλασσινό αέρα μπορούσε. Τα κύματα μαγνήτιζαν τη ματιά του κι απορροφούσαν το πνεύμα του, ενώ θολές συγκεχυμένες εικόνες σχηματίζονταν στο μυαλό του. Ένα ανακάτεμα από παλιούς μύθους, ξεθωριασμένες αναμνήσεις και γοητευτικές ιστορίες. Εκείνο το καλοκαίρι, το διαισθανόταν, οι διακοπές τους θα ήταν διαφορετικές.