ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΟΜΟΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ-ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

(...) Στην παρούσα Γραμματική περιγράφουμε συστηματικά τις μορφολογικές και συντακτικές δομές της σύγχρονης Ελληνικής, τον τρόπο με τον οποίο οι συντακτικές λειτουργίες συντελούν στην οργάνωση του μηνύματος, καθώς και τη χρήση (επικοινωνιακή πλευρά) που οι δομές, οι λειτουργίες και τα λεξιλογικά στοιχεία εμφανίζουν στη γλωσσική πράξη, δηλαδή στην ομιλία και στον γραπτό λόγο. Αυτή η "ολιστική θεώρηση" (μορφολογία - σύνταξη - επικοινωνία) εφαρμόζεται, σε σχέση με την ελληνική γλώσσα, για πρώτη φορά στην παρούσα Γραμματική. Πρόκειται για μιαν άλλη σύλληψη και έναν άλλο προβληματισμό στα θέματα της ανάλυσης της γλώσσας, που οδηγούν και σε μια διαφορετική διάρθρωση της Γραμματικής. Έτσι λ.χ., ενώ πραγματευόμαστε το όνομα και το ρήμα αυτοτελώς, αφού ομολογουμένως αποτελούν τους δύο βασικούς άξονες της δομής της γλώσσας, θεμελιώδεις έννοιες της επικοινωνίας, όπως π.χ. ο χρόνος, αντί να εξετάζονται μεμονωμένα και επ' ευκαιρία, άλλοτε στο ρήμα, άλλοτε στις χρονικές προτάσεις, άλλοτε στα χρονικά επιρρήματα, άλλοτε στα ουσιαστικά, άλλοτε στις προθέσεις, άλλοτε στη μετοχή κ.λπ., τις πραγματευόμαστε σε ιδιαίτερο κεφάλαιο, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να τις βρει συγκεντρωμένες, να κατανοήσει το φαινόμενο στο σύνολό του και να βοηθηθεί ουσιαστικά στην επικοινωνία του.