Ο ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1824-2009

Από τα κανόνια όσα έφθασαν στην Ελλάδα, όπως γράφει ο Άγγλος Φίνλευ, "ήταν τόσο πρόχειρα κατασκευάσματα που με την πρώτη βολή έσπαζαν οι κυλιβάντες". Από τα πέντε πλοία που ναυπηγήθηκαν, το ένα από τα δύο μεγάλα κάηκε στον Τάμεση κατά τις δοκιμές. Το άλλο μόλις βγήκε από τον Τάμεση παρά λίγο να βουλιάξει. Μετά από επισκευές ήρθε στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 1828 και τέθηκε σε αχρηστία. Από τα τρία μικρά τα δύο έμειναν στο Λονδίνο ως ακατάλληλα. Το τρίτο μετά από αλλαγή μηχανής έφθασε στην Ελλάδα το 1829 για να συνεχίσει την ελληνική... επανάσταση. Το μικρό μέρος του πρώτου εξωτερικού δανεισμού του υπό σύσταση κράτους, που τελικά θα καταγραφεί ως δανειακή πρόσοδος, θα τύχει "ατασθαλούς" διαχείρισης, πελατειακής, κομματικής έδρασης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) [...] Από τις αρχές του 1892 "οι πλείστοι εψιθύριζαν την επικείμενη πτώχευσιν...", ο δε Τρικούπης τον Μάιο του 1892 ζητούσε την ψήφο του εκλογικού σώματος, για να σώσει την Ελλάδα "εκ του κινδύνου της ατιμώσεως (πτώχευση)". Μετά από έναν χρόνο θα παραιτηθεί και θα καταγγείλει την κυβέρνηση Σωτηρόπουλου για δόλια πτώχευση. Ήδη από το 1886 λεγόταν, όπως καταγγέλλεται στη Βουλή, ότι "οι λυμαινόμενοι τα δημόσια είναι οι βουλευταί...". Παράλληλα γενική παραδοχή ήταν η απαξίωση της φορολογικής λειτουργίας και ιδιαίτερα της διοίκησης. Χαρακτηριστικό είναι ότι η έκθεση πεπραγμένων της γαλλικής εκπαιδευτικής αποστολής 1884-1887 συζητήθηκε μετά από 11 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 1898, όταν η χώρα βρισκόταν υπό τον ΔΟΕ ..